Veerkracht leer je niet uit boeken. Je ontdekt het wanneer het leven je uitdaagt. Voor mij was het geen rechte weg, maar een zoektocht vol vragen, emoties en keuzes. In deze blog neem ik je mee in hoe ik veerkracht heb leren zien als iets zachts, iets wat groeit vanuit kwetsbaarheid en verbondenheid met wat voor mij betekenisvol is.
Wat is veerkracht voor mij?
Niet de makkelijkste weg kiezen, maar de weg die klopt op lange termijn. Dat is voor mij veerkracht. Niet om de pijn te vermijden, maar om er eerlijk naar te kijken. Soms voelt de weg van de minste weerstand aantrekkelijk – maar die brengt me zelden waar ik wezen wil.
Zelfreflectie is mijn anker. Niet om mezelf te analyseren, maar om stil te staan bij wat ik voel en nodig heb. Vragen als: Wat raakt me vandaag? Wat vraagt aandacht? helpen me om bij mezelf te blijven.
Doelen en zingeving als kompas
Ook in rouw en verwarring helpt het stellen van doelen. Niet als prestatie, maar als richting. Soms is dat een grote lijn (mijn verhaal delen om anderen te helpen), soms is het iets kleins (een wandeling, een warme koffie, een goed gesprek).
Zingeving komt voor mij voort uit wat wezenlijk is. De nalatenschap van Inge leeft daarin mee. Haar aanwezigheid werkt door in mijn werk, zonder dat het moet. Het geeft richting, ook op dagen dat het moeilijk voelt.
Mijn eigen pad: trouw zijn aan wat klopt
Veerkracht gaat voor mij niet over altijd sterk zijn. Maar over trouw blijven aan wat klopt – ook als dat ongemakkelijk is. Soms betekent dat: kwetsbaar zijn. Mijn achtergrond en kennis over emoties helpen me daarbij. Niet als theorie, maar als taal voor wat ik voel.
Door te begrijpen wat er onder mijn reacties zit, kan ik zachter worden. Niet pushen, maar toestaan. Dat maakt me niet zwakker, maar eerlijker.
Veerkracht is ook: toekomst durven voelen
Toekomstgericht denken klinkt soms groot. Maar veerkracht helpt me om in het nu te blijven en tegelijk vooruit te kijken. Wat is vandaag belangrijk? Wat kan morgen klein beginnen? Zo zoek ik de balans tussen rust en richting.
Elke dag opnieuw mag ik kiezen. Niet wat perfect is, maar wat voedend is.
Kwetsbaarheid als kracht
Voor mij is veerkracht verweven met kwetsbaarheid. Niet als iets wat me breekt, maar als iets wat me opent. Het toelaten van verdriet, twijfel of stilstand maakt ruimte. Voor groei. Voor mildheid. Voor nieuwe beweging.
Zelfcompassie is daarin essentieel. Het is de stem die zegt: het is oké dat het even niet lukt. Die me uitnodigt om te voelen, zonder mezelf te veroordelen.
Handvatten voor wie zijn eigen pad zoekt
- Sta stil bij wat je vandaag voelt. Zonder oordeel.
- Stel een klein doel dat goed voelt. Niet groots, wel kloppend.
- Zoek iets wat je zin of richting geeft – hoe klein ook.
- Laat kwetsbaarheid toe. Je hoeft het niet allemaal te kunnen.
- Pas je plannen aan als dat beter voelt. Dat is geen terugval, maar wijsheid.
Tot slot
Veerkracht is geen eindpunt. Het is een manier van leven, een manier van voelen, van durven kiezen. Soms gaat het vlot, soms moeizaam. Maar telkens weer mag je jezelf terugvinden. In zachtheid. In richting. In betekenis.
Wat betekent veerkracht voor jou? Misschien helpt mijn verhaal je om je eigen pad te herkennen. En wie weet, elkaar onderweg even te ontmoeten.