Herstellen na verlies: over zachtheid, vertraging en de kracht van kleine stappen
Rouw is geen rechte lijn. Het is geen proces dat je kan afvinken, geen pad dat je rationeel uitstippelt. Voor mij voelt het steeds meer als een beweging tussen verlies en herstel – met soms heel kleine stappen. Op 9 april, tijdens een verblijf op Gran Canaria, vond ik opnieuw zo’n moment van verstilling. Gran Canaria had al eerder een belangrijke rol gespeeld in mijn rouwproces, als een plek van herinnering, vertraging en eerste stappen in het leren omgaan met verlies. Een dag waarin niks bijzonders gebeurde, en toch voelde alsof er iets wezenlijks verschoof. Gran Canaria, dat eerder al het decor was van mijn eerste rouwperiode, gaf me opnieuw bedding.
Een dag in vertraging – rouw mag stil zijn
De dag begon in stilte
Geen plannen, geen verwachtingen. Alleen de keuze om de ochtend te beginnen in rust. Ik zat gewoon stil. Niet om iets op te lossen, maar om te luisteren – naar mezelf, naar wat er vanbinnen leefde. Er was ook twijfel. De afstand tot de dagelijkse realiteit maakte het makkelijker om dit moment toe te laten, maar ik vroeg me wel af of het iets zou ‘opleveren’.
In die verstilling kwam ruimte. Niet spectaculair, maar voelbaar. Mijn lichaam ontspande, mijn hoofd liet wat los. Er ontstond iets zachts.
Vaak zoeken we houvast in periodes van rouw. Maar wat als het antwoord niet zit in doen, maar in durven zijn?
Wandelen als rouwbeweging
Wandelen zonder doel, voelen zonder druk
Rond de middag wandelde ik richting San Fernando. Geen grote tocht, gewoon wat rondslenteren. Door winkels, langs plekken die herinneringen droegen. Er was geen haast, geen druk om iets te kopen of te bereiken.
En net daardoor voelde ik iets verschuiven. Ik was aanwezig – in het moment, in mezelf. De zwaarte even niet wegduwen, maar er ruimte aan geven. In die ruimte komt soms onverwacht lichtheid.
Misschien herken je het wel. Die momenten waarop je niets ‘moet’, en toch dichter bij jezelf uitkomt. Zoals een wandeling zonder bestemming, of een gesprek waarin je onverwacht iets essentieels deelt – niet omdat het moet, maar omdat het ruimte krijgt. Het is precies in die ruimte dat herstel begint.
Boek en betekenis – vertraging als helende kracht
Even ontsnappen aan de storm van rouw
Ik ging zitten op een terras waar ik vroeger vaak kwam. De plek riep herinneringen op, maar niet op een pijnlijke manier. Eerder als een zachte echo. Ik begon te lezen in “Dingen die je alleen ziet als je er tijd voor neemt” van Haemin Sunim. Het boek had ik toevallig meegenomen, maar juist op dat moment raakte het aan iets fundamenteels: de uitnodiging tot vertraging en mildheid. Precies wat ik nodig had, daar in de schaduw van het verlies.
De stijl was eenvoudig, soms wat oppervlakkig, maar het raakte aan iets belangrijks: het belang van vertraging. En net dat had ik nodig. Misschien gaat herstellen niet over vooruitgaan, maar over thuiskomen bij jezelf.
Tijdens het lezen besefte ik opnieuw hoe we vaak vechten tegen negatieve emoties. Verdriet, gemis, leegte… we willen er vanaf. We vluchten in werk, in drukte, in afleiding.
Maar wat gebeurt er als we niet weglopen? Als we blijven bij wat we voelen – zonder oordeel, zonder oplossing?
Wat zit er onder je rouwgevoel?
Wat zich toont onder de oppervlakte
Ik heb geleerd dat er vaak een tweede laag zit onder die eerste golf van emotie. Wanneer ik blijf – écht blijf – kom ik in contact met oude pijn, met het gemis dat verder teruggaat dan vandaag.
En vreemd genoeg: die laag is vaak minder beangstigend dan gedacht. Omdat ze eerlijk is. Ze vraagt geen verantwoording. Ze wil alleen gezien worden.
Herstel is geen verwerking
Herstellen na verlies betekent niet ‘verwerken’ in de klassieke zin. Het betekent: leren leven met het gemis, niet ondanks. En dat vraagt geen rechte weg – eerder een voortdurende beweging tussen voelen en verdergaan.
Dat is ook wat ik mensen bij JouwPad help ontdekken. Niet door je verdriet op te lossen, maar door samen te zoeken naar manieren om het een plek te geven – in wie je bent, in wie je wordt.
Ritme hervinden in lichaam en leven
Een maaltijd in eenvoud
’s Avonds at ik aan zee. Sardines en patatas bravas. Het was mijn eerste echte maaltijd van de dag, maar het voelde juist. Geen streng dieet, geen goedbedoelde tips. Gewoon luisteren naar mijn lichaam. Naar wat het vroeg. En geven wat klopte.
Ook dat is herstellen: opnieuw leren luisteren naar jezelf. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lichaam. Daar, met uitzicht op de golven en de zachte bries op mijn huid, voelde ik een diep vertrouwen.
Dit is het pad. Geen rechte weg. Geen strak plan. Maar een richting die klopt met wie ik ben.
Wat deze dag me leerde over herstellen na verlies
Deze dag was geen mijlpaal. Geen keerpunt. En toch bracht hij me dichter bij mezelf.
- Rouw vraagt geen spektakel. Ze vraagt aanwezigheid.
- Ze nodigt uit tot vertraging. Tot voelen. Tot luisteren.
- En vooral: tot zachtheid.
Rouwen hoeft niet perfect. Het mag rommelig, traag, stil zijn. Soms duurt het lang voor je opnieuw iets van richting voelt – en dat is oké.
Het is geen zoektocht naar de oude versie van jezelf, maar naar wie je wordt met alles wat je hebt meegedragen.
Veelgestelde vragen over rouwcoaching
Rouwcoaching bij JouwPad vertrekt vanuit jouw verhaal en jouw tempo, zonder klinisch kader. Het is laagdrempelig, menselijk en gericht op het vinden van nieuwe betekenis in het leven na verlies.
Als je voelt dat je vastloopt, dat je rouw je belemmert in het dagelijks leven, of als je simpelweg op zoek bent naar iemand die luistert zonder oordeel – dan ben je welkom.
Op zoek naar begeleiding bij rouw?
Voel je herkenning bij dit verhaal?
Misschien zit jij ook in zo’n fase. Waarin je verlangt naar rust. Naar verbinding. Naar helderheid over wat je voelt en waar je naartoe wil.
Als je daar niet alleen doorheen wil, ben je welkom bij JouwPad.
We zoeken samen naar hoe rouw een plek mag krijgen in jouw leven. Meer over deze vorm van begeleiding lees je op de pagina Individuele begeleiding. Niet door ze op te lossen. Maar door ze te verweven in wie je bent.
Stap voor stap. In jouw tempo.